- نام های نيک خداوند
- /
- نامهای نیک خداوند 2008
سپاس خداوند جهانیان را و درود بر سیدنا محمد راستین وعدهی امانت دار. بار خداوندا ما را از تاریکیهای جهل و گمان به سوی نور شناخت و دانش و از لجنزار شهوتها به سوی باغهای بهشت برین بیرون ببر.
یکی از نامهای نیک خداوند: (الرحیم):
برادران گرامی، با نام جدیدی از نامهای نیک خداوند با عنوان ((الرحیم)) در خدمت شما هستیم.نام الرحیم در قرآن و سنت شریف ذکر شده است:
نام الرحیم الله در قرآن و همچنین در سنت صحیح پیامبر آمده است. این نام خداوند هم به صورت مطلق یعنی به صورت غیر مضاف آمده، هم به صورت معرفه به الف و لام و هم به صورت اسم تنوین دار. نام الرحیم در شش جای قرآن با اسم الرحمن آمده است.این نام خداوند بر رحمت خاص خداوند برای مؤمنان تأکید دارد:
نام رحیم، همراه دیگر نامهای الهی از جمله تواب، غفور، رئوف، ودود، و عزیز آمده است، به این دلیل که نام رحیم، رحمتی را در بر دارد که مخصوص مؤمنان است. درحالی که الرحمن دلالت بر رحمت عام خداوند دارد. برای درک این مطلب فرض کنید در یک مدرسه در طول سال تحصیلی همه دانش آموزان از امکانات عمومی یکسانی برخوردار باشند، همه آنها میز و صندلی های مدرسه استفاده می کنند، کافههایی جهت تغذیه آنها موجود باشد، به آنها امکانات یکسان ارائه شده و همگی پیگیری میشوند و مقصر مؤاخذه میشود و والدینش فرا خوانده میشوند، داده ها نسبت به همه یکسان است، از طرف دیگر ادب کردن، پیگیری، تنبیه و غیره هم انجام میشود ولی بعد از اینکه امتحان داده شود از دانش آموزان موفق تجلیل به عمل میآید. پس نام الرحمن شامل همه مخلوقات میشود: مؤمن، کافر، ملحد، کسی که راه درست در پیش گیرد و منحرف، اما نام الرحیم شامل کسانی که به الله و رسولش ایمان آورده و در پیروی از دستوراتش استقامت کردند و هدفی را که برای آن آفریده شده اند را به تحقق رساندند.پس رحمتی که در اسم رحیم است رحمتی است خاص که فقط مخصوص مؤمنان است. در مدرسه نیز اینگونه است، بزرگداشت فقط مخصوص دانش آموزانی است که موفق بوده اند در طول سال تحصیلی همه دانش آموزان از بهرههای مشترکی برخورداربوده اند، دانش آموز کوشا یا تنبل و تمام ویژگی ها برای همه ی دانش آموزان یکسان بوده است، اما پس از امتحانانت، جایزه، بزرگداشت، تقدیر و جشنی که دانش آموزان موفق را از دیگران متمایز می سازد، فقط مخصوص افراد برتر و موفق تر است.
به همین سبب اسم رحیم بر رحمت خاص خداوند برای مؤمنان تأکید میکند. پیش از این گفته بودم که پدر همهی فرزندان را به یک اندازه خوراک و پوشاکشان را میدهد، هر کدام از آنها اتاق مخصوص به خودشان را دارند اما با فرزندی که صالح و نیکوکار در حق والدین است به صورتی خاص برخورد میکند، با عشق و محبتی خاص رفتار میکند.
خداوند عزوجل در در دنیا نسبت به تمام آفریدهها رحمن است، اما در آخرت نسبت به بندههای مؤمن خود رحیم است:
برادران، الله عز و جل در این دنیا رحمان برای تمام مخلوقات است، ولی در سرای آخرت با مؤمنان رحیم (مهربان) است آیات الهی بر این صحه میگذارد از جمله این گفته خداوند:﴿ تَنزِيلٌ مِنْ الرَّحْمَانِ الرَّحِيمِ(2) ﴾
﴿ وحى [نامه]اى است از جانب [خداى] رحمتگر مهربان. (2) ﴾
﴿ سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ(58) ﴾
﴿ از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مىشود. (58) ﴾
﴿ يَاأَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِنْ الرَّحْمَانِ (45) ﴾
﴿ پدر جان، من مىترسم از جانب [خداى] رحمان عذابى به شما رسد و يار شيطان باشى.» (45) ﴾
﴿ قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ ﴾
﴿ بگو: «او تواناست كه از بالاى سرتان يا از زير پاهايتان عذابى بر شما بفرستد يا شما را گروه گروه به هم اندازد [و دچار تفرقه سازد] و عذاب بعضى از شما را به بعضى [ديگر] بچشاند.»﴾
گرفتاریها و مصیبتها معالجهای الهی است از خلال اسم الرحمن است:
در واقع همهی گرفتاریها و بلاها، معالجه ای از سوی خداوند رحمن است، در دنیا رحمن است اما بعد از پایان یافتن این دنیا و ورود به جهان آخرت، خداوند عزوجل نسبت به بندگان مؤمن خود رحیم است، بندگانی که دعوت پروردگار خود را اجابت نموده، توبه کردند، به خدا روی آوردند و بر او توکل نمودند.﴿ تَنزِيلٌ مِنْ الرَّحْمَانِ الرَّحِيمِ(2) ﴾
﴿ وحى [نامه]اى است از جانب [خداى] رحمتگر مهربان. (2) ﴾
﴿ سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ(58) ﴾
﴿ از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مىشود. (58) ﴾
﴿ نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ﴾
﴿ به بندگان من خبر ده كه منم آمرزنده مهربان﴾
(( يا رسول الله علمني دعاءً أدعو به في صلاتي، فقال عليه الصلاة والسلام: قل اللهم إني ظلمت نفسي ظلماً كثيراً، ولا يغفر الذنوب إلا أنت، فاغفر لي مغفرة من عندك وارحمني، إنك أنت الغفور الرحيم ))
((ای پیامبر خداT به من دعایی بیاموز تا در نمازم به واسطهی آن راز و نیاز کنم. پیامبر علیه الصلاة والسلام فرمود بگو: ای پروردگارم همانا من بسیار به خود ظلم کرده و کسی جز تو گناهان را نمیبخشد پس با مغفرتی از نزد خود گناهانم را بیامرز و رحمت خود را شامل حالم کن که به تحقیق تو آموزندهی مهربانی ))
(( كنا نعد لرسول الله صلى الله عليه وسلم في المجلس الواحد مئة مرة رب اغفر لي وتب عليّ أنك أنت التواب الرحيم ))
((در هر مجلسی که با پیامبر(ص) داشتیم صد مرتبه این ذکر پیامبر صلی الله علیه وسلم را شمار م دادیم: خدای من گناه مرا بیامرز و توبهی مرا بپذیر که همانا تو توبه پذیری مهربانی.))
اسم رحیم در لغت:
اسم رحیم از نظر لغوی صیغهای از صیغههای مبالغه بر وزن فعیل که به معنای فاعل است.رحیم به معنای راحم (کسی که رحم می کند) است. سمیع به معنای سامع (کسی که می شنود) و قدیر به معنای قادر (کسی که تواناست) میباشد. وزن فعیل به معنای فاعل میآید ،پس زمانی که گفته میشود خدای سبحان رحیم است به این معناست که نسبت به بندگان مؤمن خود رحم کننده و مهربان است. این اسم بر نوعی از صفت خداوند تأکید دارد که مختص مؤمنان است.در عبارت الرحمن الرحیم، اولین صفت رحمت یعنی الرحمن بر وزن فعلان بنا شده چون بر کثرت دلالت میکند به این معنا که نام خداوند الرحمن شامل حال کل مخلوقات بدون استثناء میشود چرا که رحمت پروردگار بر همه چیز سایه افکنده است و او ارحم الراحمین (مهربان ترین مهربانان) است. اما اسم رحیم بعد از الرحمن ذکر شده به این دلیل که الرحمن منحصر به الله عز و جل است. امکان ندارد که شخصی نام الرحمن را برای خود انتخاب کند ولی شخصی به اسم رحیم وجود دارد پس نام رحیم میتواند برای خدا و غیر خدا باشد، میتوان گفت الله عز وجل رحیم است و فلانی علیم است.﴿ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا(43) ﴾
﴿ و به مؤمنان همواره مهربان است. (43) ﴾
نام رحیم دربرگیرندهی رحمتی خاص نسبت به مؤمنان است که بعد از آنها به فرزندانشان نیز میرسد:
برادران، رحمتی خاص که نام الرحیم به آن دلالت میکند شامل بندگان مؤمن در دنیا و آخرت میباشد که آنها را به توحید و عبادتش هدایت کرد و در آخرت با بهشتش آنان را بزرگداشت و با اجازه روؤیتش به آنها منت نهاد، واین رحمت فقط برای مؤمنین نیست بلکه برای تقدیر و بزرگداشتشان حتی به فرزندانشان نیز میرسد خداوند در خبر خضر پیامبر و دیوار، میفرماید:﴿ وَأَمَّا الْجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَامَيْنِ يَتِيمَيْنِ فِي الْمَدِينَةِ وَكَانَ تَحْتَهُ كَنزٌ لَهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَالِحًا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَنْ يَبْلُغَا أَشُدَّهُمَا وَيَسْتَخْرِجَا كَنزَهُمَا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ (82) ﴾
﴿ و اما ديوار، از آنِ دو پسر [بچه] يتيم در آن شهر بود، و زير آن، گنجى متعلق به آن دو بود، و پدرشان [مردى] نيكوكار بود، پس پروردگار تو خواست آن دو [يتيم] به حد رشد برسند و گنجينه خود را كه رحمتى از جانب پروردگارت بود به دست آورند (82) ﴾
﴿ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ ﴾
﴿ و كسانى كه گرويده و فرزندانشان آنها را در ايمان پيروى كردهاند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهيم كرد.(21)﴾
بهترین درآمد برای انسان فرزندش است:
برادران گرامی:(( أفضل كسب الرجل ولده ))
((بهترین درآمد انسان، فرزند صالح است))
﴿ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ ﴾
﴿ و کسانی که به خدا ایمان آوردند و فرزندانشان آنها را در این راه پیروی کردند، فرزندانشان را به آنها ملحق خواهیم کرد و چیزی از اعمالشان را نمیکاهیم وهر انسانی در گرو دستاورد خویش است ﴾
(( إِذَا مَاتَ الْإِنْسَانُ انْقَطَعَ عَنْهُ عَمَلُهُ إِلَّا مِنْ ثَلَاثَةٍ: إِلَّا مِنْ صَدَقَةٍ جَارِيَةٍ، أَوْ عِلْمٍ يُنْتَفَعُ بِهِ، أَوْ وَلَدٍ صَالِحٍ يَدْعُو لَهُ ))
((وقتى انسان بمیرد دنباله کارهایش از او قطع می شود، جز سه چیز: صدقه جارى و دانشى که دیگران از آن بهرمند شوند و فرزند درست کارى که براى او دعا کند.))
اسباب این رحمت خاص خدا:
1ـ پیروی از خدا و رسولش:
آیا رحمت خاص خدا علت خاصی دارد؟ شخص را در نظر بگیرید که کامپیوتری دارد و کلمه رحمت را جستجو کند در مشتقات این کلمه نیز جست و جو کند این شخص نتایج ظریف و قابل تأملی را خواهد یافت مانند:﴿ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ(132) ﴾
﴿ خدا و رسول را فرمان بريد، باشد كه مشمول رحمت قرار گيريد. (132) ﴾
(( غَفرَ الله لرجل كان قبلكم: سهلاً إذا باع، سَهلاً إذا اشترى، سهلاً إذا اقتضى ))
((خداوند مردی که در پیشینیان بود بیامرزد: او وقتی چیزی میفروخت آسان گیر بود، وقتی چیزی میخرید آسان گر بود، اگر قرض خود را تقاضا میکرد آسان گیر بود))
2ـ برخورد خوب در خرید و فروش:
اخلاق خوش داشتن در هنگام خرید و فروش یکی از اسباب رحمت الهی است، بحث و گفتگو را با دعا آغاز کن، خدا بیامرزد ... در بسیاری از احادیث، اسباب رحمت الهی را مییابید.﴿ وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ(132) ﴾
﴿و خدا و رسول را فرمان بريد، باشد كه مشمول رحمت قرار گيريد. (132) ﴾
﴿ وَهَذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ(155) ﴾
﴿ و این کتابی است پر برکت که ما (بر تو) نازل کردیم پس از دستورات آن پیروی کنید و تقوای الهی پیشه کنید، باشد که مورد رحمت الهی قرار بگیرید(155) ﴾
نام الرحیم هم اسم ذات الله و هم صفت را نشان میدهد:
به این علت که اسم الرحیم از لحاظ علمی به ذات خداوند اشاره دارد پس اسم ذات است و از لحاظ وصفی، صفتی است که رحمت الهی را توصف میکند پس این اسم هم به ذات الهی و هم به صفت الهی دلالت دارد، خداوند متعال فرموده:﴿ يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ(41)إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ(42)﴾
﴿ همان روزى كه هيچ دوستى از هيچ دوستى نمىتواند حمايتى كند، و آنان يارى نمىشوند، (41) مگر كسى را كه خدا رحمت كرده است، زيرا كه اوست همان ارجمند مهربان. (42)﴾
﴿ وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ(53) ﴾
﴿ و من نفس خود را تبرئه نمىكنم، چرا كه نفس قطعاً به بدى امر مىكند، مگر كسى را كه خدا رحم كند، زيرا پروردگار من آمرزنده مهربان است. (53) ﴾
برادرن، این آیه که میگوید:
﴿ وَإِذَا جَاءَكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ كَتَبَ رَبُّكُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ أَنَّهُ مَنْ عَمِلَ مِنْكُمْ سُوءًا بِجَهَالَةٍ ثُمَّ تَابَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَصْلَحَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(54) ﴾
﴿ و چون كسانى كه به آيات ما ايمان دارند، نزد تو آيند، بگو: «درود بر شما»، پروردگارتان رحمت را بر خود مقرّر كرده كه هر كس از شما به نادانى كار بدى كند و آنگاه به توبه و صلاح آيد، پس وى آمرزنده مهربان است. (54) ﴾
﴿ يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ (28) ﴾
﴿ اى كسانى كه ايمان آوردهايد، از خدا پروا داريد و به پيامبر او ایمان بیاورید(28) ﴾
در این دنیا تقرب به الله بهشت است، کسی که وارد آن نشود هرگز وارد بهشت آخرت نمیشود:
﴿ اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ (28) ﴾
﴿ تقوای الهی پیشه کنید و به پیامبرش ایمان بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشاید(28) ﴾
﴿ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴾
﴿ و برای هر كس را كه از مقام پروردگارش بترسد دو بهشت است.﴾
﴿ وَيُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ (6) ﴾
﴿ و آنها را در بهشت (جاویدانش) که اوصاف آن را برای آنان بازگو کرده است وارد کند(6) ﴾
کسی که پس از شناخت الهی و روی آوردن به او خوشبختترین انسانها نباشد، پس این شخص هیچگاه شیرینی ایمان حقیقی را نچشیده است:
اگر به هر ترتیبی و به هر شکلی از اعماق اعماق وجودت نگویی که هیچ کس روی این کره خاکی از من خوشبخت تر نیست، این به این معناست که تو مزه بهشت این دنیا را نچشیدهای، اگر پادشاهان از حلاوت ایمان (این سخن إبراهیم بن الأدهم هست که در زمان خود فرمانروا بود و اکنون در جبله مدفون میباشد) و آرامشی که از آن به ما رسیده است با خبر بودند بی شک برای غصب آن با شمشرها با ما میجنگیدند.دشمنانم با من چه میتوانند بکنند؟ باغ سرسبز من در قلبم است، اگر مرا تبعید کنند این تبعید برای من سیاحت است و اگر مرا زندانی کنند در زندان با خود خلوت کنم و اگر مرا بکشند این کشتن برایم شهادت است پس چه میتوانند با من بکنند؟ پیامبر ما ابراهیم علیه السلام بهشت خود را کجا یافت؟ زمانی که در آتش انداخته شد:
﴿ يَا نَارُ كُونِي بَرْداً وَسَلَاماً عَلَى إِبْرَاهِيمَ ﴾
﴿ گفتيم: «اى آتش، براى ابراهيم سرد و بىآسيب باش.»﴾
ای کاش تو همواره شیرین کام و خوشنود باشی حتی اگر زندگی ام به سختی و تلخی بگذرد
وای کاش که تو از من راضی باشی و تمام مردم جهان خشمگین و غضبناک باشند
ای کاش رابطهی بین من و تو آباد و خرم باشد حتی اگر بین من و تمام جهانیان ویرانه باشد
ای کاش که نوشیدنم از عشق تو گوارا باشد و نوشیدنم از آب فرات سراب و دروغ
اگر به وصال تو رسم همه چیزهای دیگر آسان و سهل است، زیرا هر آنچه بر روی زمین است نابود و هلاک خواهد شد
***
حتی اگر با داشتن خانهای کوچک و درآمدی کم و ناتواناییهای متعدد در جسمت و سختیهایی که در این دنیای خشن مواجه هستی با خود نگویی که من به واسطه نعمت شناخت الهی و روی آوردن به حدای رحمان و عشق به او خوشبخت ترین انسانها روی زمین هستم، پس ذرهای از شیرینی ایمان را نچشیدهای و هیچگاه طعم قرب الهی در این دنیا را نچشیدهای. در این دنیا بهشتی است که هرکس وارد آن نشود هرگز وارد بهشت اخروی نمیشود.
اگر چشمانت آن زیبایی که دیگران از ما دیده اند را میدید، هیچ گاه از نزد ما به سراغ دیگری نمیرفتی
و اگر گوشهایت زیبایی کلام ما را میشنید، جامهی غرور را از تنت به در میکرد و به سوی ما میآمدی
و اگر ذرهای از محبت ما را میچشیدی، آن کس را که در راه (محبت) ما کشته میشد معذور میداشتی
و اگر نسیمی از قرب ما به سوی تو میوزید، برای نزدیکتر شدن به ما غریب و مشتاق جان نیز میدادی
و اگر از نور ما اندک نوری به تو میرسید، به خاطر ما تمام کائنات را کنار میگذاشتی
***
هر چه را که خداوند متعال میخواهد اتفاق میافتد و در خواستهی خداوند حکمتی مطلق نهفته است:
الله عز و جل در توصیف نوح پیامبر علیه السلام و کسانی که با او سوار کشتی شدند اینگونه میفرماید:﴿ وَقَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِاِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ(41) ﴾
﴿ و [نوح] گفت: «در آن سوار شويد. به نام خداست روانشدنش و لنگرانداختنش، بى گمان پروردگار من آمرزنده مهربان است.» (41) ﴾
﴿ إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ(41) ﴾
﴿ پروردگار من آمرزنده مهربان است (41) ﴾
﴿ لَهُمْ فِيهَا فَاكِهَةٌ وَلَهُمْ مَا يَدَّعُونَ(57)سَلَامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ(58) ﴾
(در آنجا براى آنها [هر گونه] ميوه است و هر چه دلشان بخواهد. (57) از جانب پروردگار[ى] مهربان [به آنان] سلام گفته مىشود.(58) ﴾
﴿ يَاأَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِنْ الرَّحْمَانِ (45) ﴾
﴿ پدر جان، من مىترسم از جانب [خداى] رحمان عذابى به تو رسد(45) ﴾
برابری معانی نامهای الرحمن و الرحیم خداوند در مفهوم وابستتگی به مشیئت الهی:
ای برادران، دو نام الرحمان و الرحیم از نامهای خداوند عز وجل در یک معنا باهم اشتراک دارند و آن وابستگی هر دو به مشیئت الهیست، پس اسم الرحمن اقتضی میکند که خداوند بعضی از عذابها را برای بندگانش بفرستد و دلیل آن:﴿ فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ رَبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ وَاسِعَةٍ وَلا يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنْ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ(147) ﴾
﴿ [اى پيامبر،] پس اگر تو را تكذيب كردند، بگو: «پروردگار شما داراى رحمتى گسترده است؛ و [با اين حال] عذاب او از گروه مجرمان بازگردانده نخواهد شد.» (147) ﴾
الله عز و جل مؤمن را آفرید تا مورد رحمتش قرار دهد، از او محافظت کند و به سعادت برساند:
ای برادران بزرگوار نام رحیم خداوند مخصوص مؤمنین است، و خداوند سبحان میفرماید:﴿ إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ ﴾
﴿ مگر كسانى كه پروردگار تو به آنان رحم كرده، و براى همين آنان را آفريده است.﴾
﴿وَلِذَلِكَ خَلَقَهُمْ ﴾
﴿و براى همين آنان را آفريده است﴾
﴿ قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ ﴾
﴿ بگو: «بار خدايا، تويى كه فرمانفرمايى؛ هر آن كس را كه خواهى، فرمانروايى بخشى؛ و از هر كه خواهى، فرمانروايى را باز ستانى؛ و هر كه را خواهى، عزت بخشى؛ و هر كه را خواهى، خوار گردانى؛ همه خوبيها به دست توست﴾
(( اللهم إني أشكو إليك ضعف قوتي، وقلة حيلتي، وهواني على الناس، يا رب المستضعفين، إلى من تكلني ؟ إلى عدو يتجهمني، أم إلى قريب ملكته أمري، إن لم يكن بك غضب علي فلا أبالي، ولك العتبى حتى ترضى، لكن عافيتك أوسع لي ))
((بار خدايا، از ضعف توانايىام و از كمى چارهام و از سبكىام نزد مردم به تو شكايت مىكنم. تو پروردگار مستضعفان هستى! مرا به كى مى سپارى؟ به دشمنی كه با خشونت و ترش رويى با من برخورد مى كند و يا به نزدیکی كه تو او را بر من قوّت داده و چيره ساختهاى؟ اگر خشمى از تو بر من نباشد، باك ندارم، خشوع و نيايش براى توست تا اين كه راضى شوى، ولى (يقين دارم كه) عافيت و حمايت تو برايم وسيع تر است..))